Opini Singkat

"Ibuk Cantik"

Ana ing sawijining dina, aku blanja ana ing sawijining warung kang papane rada adoh saka omahku. Wektu aku arep bayar, ana ing kana ana uwong nganggo sarung klambi koko, karo peci. Ngomong karo sing due warung sinambi ngacungi salah sawijining panganan “Yang ini berapa?”. Lagakke ora kaya wong biasane, rada nyleneh. Bubar tuku salahsawijining panganan uwong mau ndelengke aku, le ndelengke ora kaya biasane sambi guyu trus sirahe diiringke. Sinambi ndelengake uwong mau ngomong “ibuk cantik….jalan-jalan sama aku yok”. Batinku “waduuuuh jebul wong edan arep ngajak aku jalan-jalan”. Ana ing warung kui aku wis wedi banget, aku mik dingkluk meneng wae. Untung wae ana mbak-mbak sik nyambut gawa ana warung kui ngekon lunga wong edane mau. Wong edane banjur metu seko warung sinambi ndelengake lan ngomong maneh “dada ibuk cantik”. Aku ngampet guyu, antarane wedi karo lucu.

Ora ming pisan iki aku diaruh-aruhi karo wong edan. Wektu iku aku lagi ana ing bangjo pangukan Sleman tumuju kampus. Wektu mandek ana ing pinggir dalan ana wong edan ndelokke karo guyu-guyu. Ora mung ana bangjo Pangukan ana ing bangjo Monjali uga ana ananging beda uwong. Sing ana ing bangjo Monjali iku ora mung guyu nanging guyu karo dada. Aku dhewe ya ora ngerti ngapa kok wong-wong edane do seneng aruh-aruh karo aku, apa aku dikira kancane. Pesenku kanga para pamaos “aja seneng ndelokake wong edan, amarga wong edan kui seneng nek didelokake”.